شاید با بیماری جذام آشنا بوده باشید؛ معمولا انسانها حتی از دیدن آن اجتناب می‌کنند و حالت مشمئز کننده‌ای به آنها دست می دهد؛ و از آنجا که از قدیم بحث سرایت مطرح بوده حتی با نوعی ترس با این افرادی که جذام داشتند برخورد می شده و برای همین خیلی زود به طرد شدگان یک جامعه تبدیل می شدند و معمولا تا آخر عمر تنها و دلشکسته در گوشه ای زندگی خود را سپری می‌کرده‌اند. داستان امروز ما پیرامون رفتار یکی از امامان معصوم ما در قبال چنین افرادی است؛ با هم عمق تواضع و فروتنی یک امام حقیقی را به تماشا بنشینیم و همزمان به تکبر امامان دروغین فکر کنیم.