به نام خدا سلام به فاطیماکست خوش اومدید ... از عرفات تا غدیر ... چون نزدیک به عید غدیر هستیم، داستان امروز توضیحی مختصر در بیان سختی هایی است که پیامبر رحمت، حضرت محمد صلی الله علیه و آله در ابلاغ این ماموریت مهم الهی داشتند. پس با هم داستان این هفته رو گوش می کنیم. پیشاپیش فرا رسیدن عید غدیر رو تبریک عرض می کنم. ... آخرین سفر حج پیامبر بود، افراد زیادی در این سفر برای انجام حج، پیامبر را همراهی می کردند. حضرت محمد قصد داشت، دستور مهمی رو به مردم ابلاغ کنه. دستوری که بارها و بارها در عمر با برکت خودشان به شکل های مختلف آن را بیان کرده بودند. البته این دفعه متفاوت بود. پیامبر می دونستند که مدت زیادی از عمرشان باقی نمونده و نگران گمراهی امتشان بودند، برای همین این دفعه وصیت و اتمام حجتی با امت بود تا راه صحیح را از ضلالت ابدی تشخیص بدهند. پیامبر در صحرای عرفات خواستند تا برای مردم صحبت کنند. حضرت محمد ابتدا برای مردم حدیث ثقلین را خواندند. «...إِنِّی تَارِک فِیکمْ أَمْرَینِ إِنْ أَخَذْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا- کتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَهْلَ بَیتِی عِتْرَتِی أَیهَا النَّاسُ اسْمَعُوا وَ قَدْ بَلَّغْتُ إِنَّکمْ سَتَرِدُونَ عَلَیَّ الْحَوْضَ فَأَسْأَلُکمْ عَمَّا فَعَلْتُمْ فِی الثَّقَلَینِ وَ الثَّقَلَانِ کتَابُ اللَّهِ جَلَّ ذِکرُهُ وَ أَهْلُ بَیتِی‏...». من در میان شما دو چیز باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا عَزَّ وَ جَل و عترتم که اهل بیتم هستند. ای مردم بشنوید! من به شما رساندم که شما در کنار حوض بر من وارد می‌شوید، پس من از شما درباره رفتارتان با این دو یادگار ارزشمند سؤال خواهم کرد، که آن دو، کتاب خدا و اهل بیتم هستند. بعد از ذکر این حدیث پیامبر تعداد ائمه بعد از خودشان را که 12 نفر بودند بیان کردند. کلام پیامبر که به این جا رسید گروهی از مردم (که از تصمیم پیامبر آگاه بودند) شروع به هیاهو و سر و صدا کردند تا صدای پیامبر به گوش مردم نرسد. اهانت و آزاری که در صحرای عرفات از سوی آن مردم به رسول خدا وارد شد به ما کمک می کنه تا بهتر امت پیامبر را در آن زمان بشناسیم و افراد متقی را از توطئه گران تمیز دهیم. فتنه گرانی که از آسیب و کشتن پیامبر هم برای رسیدن به اهداف شیطانی خود، باک و بیمی نداشتند. عرفه بهترین فرصت برای نزدیکی به خدا و توبه و استغفار است. در این روز بزرگ همه حجاج باید در یک مکان جمع شوند. روزی است که به امور اخروی مشغول هستند تا این که به فکر دنیا باشند. به همین دلیل پیامبر قصد داشتند این امر واجب که سعادت دنیا و عقبی بشریت را به دنبال دارد در روز عرفه به همه مردم ابلاغ کنند. اما بعضی از امت پیامبر فتنه کردند و با ایجاد جنجال و هیاهو مانع این تصمیم شدند. آن هایی که به حرف رسول خدا گوش ندادند و با او مخالفت کردند و نگذاشتند پیامبر حتی صحبتش تمام شود، آیا آیات الهی زیر را نشنیده بودند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چیزی را بر خدا و رسولش مقدّم نشمرید (و پیشی مگیرید)، و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست! حجرات آیه 1 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا می‌کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی‌دانید! حجرات آیه 2 وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ سوره حشر آیه 7 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خدا را و پیامبر خدا را اطاعت کنید سوره نساء آیه 59 پس از آنچه در منا و عرفات رخ داد برای قریش و پیروان آنها آشکار شد که پیامبر صلی الله علیه و آله اصرار داشت که علی علیه السلام را به امامت و خلافت بعد از خود منصوب کند. بنابراین خیلی ناراحت بودند و تصمیم به جدایی از پیامبر گرفتند و با اینکه می توانستند، به مجلس پیامبر باز نگشتند. سعی داشتند از او فاصله بگیرند و مجلس پیامبر از حضور آنها خالی شد. از پیامبر دوری کردند هر چند قبل از آن همیشه بر او وارد می شدند و آنچه را که از نیت شوم و پلید خودشان پنهان می داشتند در حرکات و چهره و رفتارشان نمایان می شد. رفتار آن ها با پیامبر حتی از ادب ظاهری هم خارج بود. پیامبر ناراحتی خودشان از رفتار این افراد در همان ایام به صراحت به آن ها گفتند. از جابر بن عبدالله روایت شده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در خم از مرکب پیاده شدند و امام علی هم با حضرت پیاده شد، ولی مردم از پیامبر دور شدند و پیش حضرت نیامدند که نکند برای آن ها صحبت کند. پیامبر که از تاخیر مردم ناراحت شده بود به على علیه السلام امر كرد تا مردم را جمع كند و همین که مردم جمع شدند، حضرت محمد با تکیه بر دست على بن ابى طالب در ميان آن ها ايستاد و خدا را حمد و ثناى كرد. سپس فرمود: «أيها الناس، إنه قد كَرِهْتُ تخلفكم عني، حتى خُيِّلَ إلي: أنه ليس شجرة أبغض إليكم من شجرة تليني»(11). «ای مردم، من دوست نداشتم که از فرمان من سرپیچی کنید، تا این که به نظرم رسید که هیچ درختی نزد شما منفورتر از درختی نیست که من به آن تکیه داده ام». بله پیامبر از این کار و فتنه ای که به پا کرده بودند این قدر ناراحت بود که به آن ها گفت، بعد از اینکه فهمیدید می خواهم اعلام کنم که علی از طرف خدا به عنوان جانشین من انتخاب شده، این قدر نسبت به من نفرت پیدا کردید که از درختی که به آن تکیه داده باشم هم نفرت دارید. وروى ابن حبـان بسند صحيح على شرط البخاري ابن حبان به سند صحیح از بخاری این صحبت پیامبر را نقل کرده که هنگامی که رسول خدا از مکه بازگشت تا به منطقه ای به نام قدیر رسید، به برخی از یارانش فرمود: «ما بال شق الشجرة التي تلي رسول الله أبغض إليكم من الشق الآخر؟». «چرا آن قسمت از درخت که سمت پیامبر بود ، نزد شما منفورتر از آن قسمت دیگر است؟» ( بین پرانتز این نکته رو بگم که منظور این مکان که نامش قدیر بود، منطقه ای قبل از غدیر خم است، این قدیر با حرف قاف نوشته می شه) بعد از صحبت پیامبر مردم گریه کردند، البته این گریه نمایشی بود که به دروغ ابراز ناراحتی کنند. ابوبکر هم خطاب به پیامبر گفت: « إن الذي يستأذنك بعد هذا لسفيه في نفسي الخ..» اگر کسی از این به بعد از تو اجازه بگیرد تا مجلس تو را ترک کند، از نظر من انسان سفیه و نادانی است. ولی این افراد نه تنها از کردار خود پشیمان نشدند، بلکه نقشه قتل پیامبر را کشیدند و شتر پیامبر را بعد از غدیر خم و اعلام ولایت امیرالمومنین در روی کوه، رم دادند تا پیامبر از روی کوه سقوط کند. رفتار بعض امت پیامبر به قدری بد بود که خداوند خطاب به پیامبر آن ها را تهدید کرد و این آیه الهی نازل شد: يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ای پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً (به مردم) برسان! و اگر نکنی، رسالت او را انجام نداده‌ای! خداوند تو را از (خطرات احتمالی) مردم، نگاه می‌دارد؛ و خداوند، جمعیّت کافران (لجوج) را هدایت نمی‌کند. سوره مائده آیه 67 بله، خدا خطاب به پیامبر فرمود که اگر این امت نگذارند که امر ولایت امیر المومنین علی علیه السلام را ابلاغ کنی، مثل این است که امر رسالت را برای آن ها انجام ندادی، یعنی آن ها به صدر اسلام باز می گردند، به همان زمانی که برای ابلاغ وحدانیت خدا با کفار، در بدر و احد جنگیدی. ... فاطیماکست.کام