به نام خدا. سلام.
در ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها هستیم. شهادتی که باعث شد حجت و دلیل برای اثبات حقانیت امیرالمومنین، تا ابد بر همگان آشکار گردد. در این قسمت در مورد عظمت کسی صحبت می کنیم که غضب و رضای خدا در غضب و رضای اوست.
به فاطیماکست خوش آمدید.
…
در کتاب أمالی شیخ مفید، حدیثی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که حضرت می فرمایند:
چون روز قیامت شود خداوند تمامى اوّلين و آخرين را در گستره ی واحدى گرد آورد، سپس منادی را دستور دهد که ندا دهد :
چشمانتان را فرو بندید و سرهاى خود را بزير اندازيد تا فاطمه دخت محمّد (صلّى الله عليه و آله) از صراط عبور كند.
پس تمام آفريدگان چشمان خود را فرو خوابانند و فاطمه (عليها السّلام) در حالى كه بر گرامی مركبی از مركبهاى بهشتى سوار شده و هفتاد هزار فرشته وى را مشايعت مىكنند وارد صحنۀ محشر شود، سپس در جایگاهی شريف از جايگاههاى قيامت توقّف كند و از مركبش فرود آيد و پيراهن حسين بن على را درحالی که آغشته به خون اوست بدست گيرد و میگويد:
اى پروردگار من، اين پيراهن فرزند من است و تو مىدانى كه با او چهها شد!
از جانب خدا عزّ و جلّ ندا آيد:
اى فاطمه، رضایت تو، نزد من است،
عرض مىكند:
اى پروردگار من، حق مرا از قاتلش بگير.
خداوند بپارهاى از آتش فرمان دهد،که از دوزخ بيرون آمده و تمام كشندگان حسين بن على را همچون پرندهاى كه دانه از روى زمين بر می چیند، سپس آنها را به همراه خود بسوى آتش برمی گرداند، سپس آنان در آتش به انواع عذاب معّذب شوند.
آنگاه فاطمه علیها السلام جهت ورود به بهشت بر گرامی مركب خود سوار شده وبا همراهی فرشتگان بدرقه گر وبا پیشاپیشی ذریه اش و همراهی پیروانشان از راست و چپ وى ، داخل بهشت مىگردد.
حال این سوال مهم مطرح می شود که قاتلین امام حسین در واقع چه کسانی بودند؟
البته جواب این سوال خیلی واضح است و در طول تاریخ در احادیث و روایت ها، همه به این سوال پاسخ داده اند که ما به برخی از آنها اشاره می کنیم:
امام حسین (ع)، در بخشی از نامه خود به اهل بصره، این چنین نوشتند که:
« من شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) دعوت مىکنم؛ زیرا سنت کشته شده است و بدعت و انحرافات زنده شده است. اگر سخنم را بشنوید و از من اطاعت کنید، شما را به راه رشد و بالندگى هدایت مى کنم. درود و رحمت خداوند بر شما باد.»
در این نامه حضرت هدف حرکت خود را مبارزه با انحرافاتی بیان میکنند که پس از رسول خدا (ص) ایجاد شده و اسلام را به نابودی کشانده است. درواقع دوری از خاندان وحی و فراموشی فرامین دینی، علت بزرگی بود که از زمان امام علی وامام حسن علیهماالسلام و همچنین در ادامه در زمان امام حسین (ع) آنها را وادار به مقابله با آن انحرافات میکرد. درواقع ماجرای سقیفه ونادیده گرفتن حق ولایت وخلافت امیرالمومنین امام علی ع بعد از رسول خدا ریشۀ همۀ این انحرافات بود.
در فرازهایی از زیارت عاشورا، می خوانیم:
«فلعن الله امه اسست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت»
خداوند لعنت کند آن کسانی را که اساس ظلم وجور بر اهل بیت عصمت وطهارت را بنیان نهادند
آنگونه که در مقاتل نقل شده ، زمانی که تیر بر قلب سیدالشهدا (ع) اصابت کرد، حضرت تیر را از پشت بدن خود بیرون کشیدند و خونها را در دستان خویش جمع کرده و به آسمان پرتاب کردند. سپس دوباره خونها را با دستان خویش جمع کردند و محاسن خویش را به خون خضاب کردند و این عبارت را فرمودند:
به خدا قسم اینگونه جدم رسول خدا را ملاقات میکنم درحالی که محاسنم به خونم خضاب است و می گویم یا رسول الله فلانی و فلانی مرا به قتل رساندند.
امام باقر ع در روایت دیگری نیز اینگونه می فرمایند:
«و الله ما اسست من بلیه و لاقضیه تجری علینا اهل البیت الا هما اسسّا اولها فعلیهما لعنه الله و الملائکه و الناس اجمعین»
«به خدا سوگند هیچ بلا و گرفتاری بنیان نهاده نشد و بر سر ما خاندان فرود نیامد مگر آنکه آن دو، پایهگذار و بنیانگذار آن بودند؛ پس نفرین خدا و فرشتگان و همۀ مردم بر آن دو نفر، باد.»
در پایان این قصه روایتی از امام رضا علیه السلام رانقل می کنم که ایشان از پدرانشان نقل کردند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
هنگامى كه روز قيامت فرا رسد دخترم فاطمه در حالى محشور مىشود كه لباسهاى خون آلودى با وى خواهد بود.آنگاه يكى از پايههاى عرش را مىگيرد و مىگويد: اى خداى عدل گستر!بين من و قاتل فرزندانم حكم كن! سپس پيامبر اكرم فرمود: به حق خداى كعبه سوگند كه خداوند براى دخترم [به حق] قضاوت مىكند، زيرا خداوند براى غضب فاطمه غضب مىنمايد و با رضايت وى راضى خواهد شد.
ما رواه الشيخ المفيد في الأمالي قال: حدثنا أبو جعفر محمد بن علي بن موسى الصدوق قال: حدَّثنا أبي قال: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن أبان بن عثمان، عن أبي عبد الله جعفر بن محمد (ع) قال:
"إذا كان يوم القيامة جمع اللهُ الأولين والآخرين في صعيدٍ واحد ثم أمر منادياً فنادى: غضُّوا أبصاركم ونكِّسوا رؤوسكم حتى تجوز فاطمة ابنة محمد (ص) الصراط. قال: فتغض الخلائق أبصارهم فتأتي فاطمة (ع) على نجيبٍ من نُجبِ الجنة يُشيُّعها سبعون ألف ملك، فتقفُ موقفاً شريفاً من مواقف القيامة، ثم تنزلُ عن نجيبها فتأخذُ قميص الحسين بن علي (ع) بيدها مُضمَّخاً بدمه، وتقول: يا ربِّ هذا قميصُ ولدي وقد علمتَ ما صُنع به. فيأتيها النداء من قِبل الله عز وجل: يا فاطمة لك عندي الرضا، فتقول: يا ربِّ انتصر لي من قاتله، فيأمر الله تعالى عَنَقاً من النار فتخرج من جهنَّم فتلتقطُ قتلة الحسين بن علي (ع) كما يلتقطُ الطير الحبَّ، ثم يعود العنَق بهم إلى النار فيُعذَّبون فيها بأنواع العذاب، ثم تركبُ فاطمة (ع) نجيبها حتى تدخل الجنَّة، ومعها الملائكة المشيِّعون لها، وذريَّتُها بين يديها، وأولياءهم من الناس عن يمينها وشمالها".
«أمّا بَعدُ، فَإِنَّ اللّه َاصطَفی مُحَمَّدا صلی الله علیه و آله عَلی خَلقِهِ وأکرَمَهُ بِنُبُوَّتِهِ وَاختارَهُ لِرِسالَتِهِ، ثُمَّ قَبَضَهُ اللّه إلَیهِ، وقَد نَصَحَ لِعِبادِهِ وبَلَّغَ ما اُرسِلَ بِهِ صلی الله علیه و آله، وکنّا أهلَهُ وأولِیاءَهُ وأوصِیاءَهُ ووَرَثَتَهُ وأحَقَّ النّاسِ بِمَقامِهِ فی النّاسِ، فَاستَأثَرَ عَلَینا قَومُنا بِذلِک فَرَضینا، وکرِهنَا الفُرقَهَ، وأحبَبنَا العافِیهَ، ونَحنُ نَعلَمُ أنّا أحَقُّ بِذلِک الحَقِّ المُستَحَقِّ عَلَینا مِمَّن تَوَلّاهُ، وقَد أحسَنوا وأصلَحوا وتَحَرَّوُا الحَقَّ فَرَحِمَهُمُ اللّه وغَفَرَ لَنا ولَهُم، وقَد بَعَثتُ رَسولی إلَیکم بِهذَا الکتابِ، وأنَا أدعوکم إلی کتابِ اللّه وسُنَّهِ نَبِیهِ صلی الله علیه و آله، فَإِنَّ السُّنَّهَ قد اُمیتَت، وإنَّ البِدعَهَ قَد اُحییت، وإن تَسمَعوا قَولی وتُطیعوا أمری أهدِکم سَبیلَ الرَّشادِ، وَالسَّلامُ عَلَیکم ورَحمَهُ اللّهِ.»
«هكَذا وَاللّهِ أَكُونُ حَتّى أَلْقى جَدّي رَسُولَ اللّهِ وَ أَنَا مَخْضُوبٌ بِدَمي، وَ أَقُولُ: يا رَسُولَ اللّهِ قَتَلَني فُلانٌ وَ فلان
[عيون أخبار الرضا عليه السلام] ، بِالْأَسَانِيدِ اَلثَّلاَثَةِ عَنِ اَلرِّضَا عَنْ آبَائِهِ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : تُحْشَرُ اِبْنَتِي فَاطِمَةُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّمِ فَتَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ اَلْعَرْشِ فَتَقُولُ يَا عَدْلُ اُحْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ قَاتِلِ وُلْدِي قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَيَحْكُمُ لاِبْنَتِي وَ رَبِّ اَلْكَعْبَةِ وَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ يَرْضَى لِرِضَاهَا .
بحار الأنوار ج۴۳ ص۲۲۰